Wat is een gerbil?
Bij veel mensen gaat er niet direct een belletje rinkelen als je ‘gerbil’ zegt. Maar ‘woestijnratje’ klinkt velen wel bekend in de oren. Die naam is nogal vreemd, want ze zijn familie van de renmuis en woelmuis en hebben dus weinig met ratten te maken, behalve dat ze beiden knaagdieren zijn.
De gerbil komt van oorsprong uit Mongolië, waar ze leven in de (half)woestijn en steppe. Daardoor zijn ze goed bestand tegen extreme weersomstandigheden, zoals kou en droogte.
Ook hebben ze daardoor het vermogen om water op te slaan in hun vetcellen, ze drinken niet veel en urineren weinig. In het gerbil-verblijf is dit goed te merken, want schoonmaken van de bak hoeft niet vaak te gebeuren.
Gerbils hebben een uitstekende geur en springvermogen, dit is in het wild nodig vanwege roofdieren.
Gerbils als huisdier
Gerbils zijn erg leuk om als huisdier te houden, ze zijn ontzettend nieuwschierig, intelligent en actief en maken met gemak de mooiste bouwwerken in hun verblijf.
Als je als eigenaar een bepaalde inrichting in je hoofd hebt, kun je dat beter meteen loslaten, want in no-time hebben ze hun eigen interieur aangepast!
Anders dan bij veel andere knaagdieren, zijn gerbils niet alleen maar nachtdieren. Zij hebben daarentegen een afwisselend slaap/waakpatroon, waardoor ze ook overdag leuk zijn om naar te kijken.
Gerbils zijn goed handtam te maken, maar het zijn geen knuffeldieren. Met een beetje geduld zullen ze uiteindelijk, als je een hand in de bak legt, daar uit zichzelf op gaan zitten. Ze achterna zitten om ze te pakken te krijgen is niet erg bevorderlijk voor het handtam maken. Pak een gerbil nooit op aan zijn staart! De staart is erg breekbaar en de huid van de staart kan dan 'afstropen'.
In het gerbilverblijf hoeven geen plastic speeltjes gelegd te worden. Ze hebben een enorme knaag- en graafdrang en zullen een plastic speeltje dus met gemak vermalen tot een soort confetti. Zonde van je geld dus.
Waar ze erg blij mee zijn, is een wc rolletje of een stuk van een eierdoos.
In de dierenwinkel is speciaal gerbilvoer verkrijgbaar. Dit is eventueel aan te vullen met wat ‘extraatjes’, zoals een stukje wortel (niet te vaak, want van teveel rauw voedsel kunnen ze diarree krijgen!), meelwormen of een krekel.
Verder is uiteraard vers water in een drinkflesje belangrijk.
Sociaal
Het zijn uitermate sociale dieren. In het wild leven gerbils in groepen bij elkaar, met één alfa-koppeltje die zorgt voor het nageslacht. Deze manier van samenleven zorgt dus op natuurlijke wijze dat inteelt voorkomen wordt.
Gerbils kunnen slecht alleen zijn, om die reden wordt altijd aangeraden om ze met twee te houden. Meer gerbils bij elkaar in één verblijf wordt afgeraden, gerbils zijn namelijk erg territoriaal en kunnen vechten tot de dood.
Bij meer dan 2 gerbils leidt dit vaak tot problemen in de rangorde en kunnen gevechten ontstaan die soms leiden tot de dood! In een verblijf kunnen gerbils immers niet vluchten.
Gedrag
Gerbils communiceren op verschillende manieren met elkaar. Het bekendst is wel het trommelen of roffelen wat ze met de achterpoten doen. Dit is heel karakteristiek voor gerbils. Ze doen dit om de andere gerbils te waarschuwen voor gevaar, of omdat ze seksueel opgewonden zijn.
Bij gevaar zullen de andere gerbils dan stokstijf rechtop gaan staan en de voorpootjes bij elkaar houden, alsof ze aan het bidden zijn. Bij seksuele opwinding zie je zo’n reactie niet bij de andere gerbils.
Als ze nieuwschierig zijn, staat een gerbil op dezelfde manier rechtop op de achterpootjes, maar zal dan meer een knikkende beweging met zijn kop maken en minder stokstijf staan als bij ‘dreigend gevaar’.
Gerbils begroeten elkaar door elkaar ‘een kusje te geven’, ze proeven hiermee elkaars speeksel en aan de smaak van het speeksel herkennen zij elkaar.
Gerbils hebben een geurklier op de buik zitten, waarmee ze langs voorwerpen kunnen strijken om hun geur af te geven. De gerbil die dominant is, heeft de grootste geurklier. Dit kun je duidelijk zien op de buik.
Bij veel mensen gaat er niet direct een belletje rinkelen als je ‘gerbil’ zegt. Maar ‘woestijnratje’ klinkt velen wel bekend in de oren. Die naam is nogal vreemd, want ze zijn familie van de renmuis en woelmuis en hebben dus weinig met ratten te maken, behalve dat ze beiden knaagdieren zijn.
De gerbil komt van oorsprong uit Mongolië, waar ze leven in de (half)woestijn en steppe. Daardoor zijn ze goed bestand tegen extreme weersomstandigheden, zoals kou en droogte.
Ook hebben ze daardoor het vermogen om water op te slaan in hun vetcellen, ze drinken niet veel en urineren weinig. In het gerbil-verblijf is dit goed te merken, want schoonmaken van de bak hoeft niet vaak te gebeuren.
Gerbils hebben een uitstekende geur en springvermogen, dit is in het wild nodig vanwege roofdieren.
Gerbils als huisdier
Gerbils zijn erg leuk om als huisdier te houden, ze zijn ontzettend nieuwschierig, intelligent en actief en maken met gemak de mooiste bouwwerken in hun verblijf.
Als je als eigenaar een bepaalde inrichting in je hoofd hebt, kun je dat beter meteen loslaten, want in no-time hebben ze hun eigen interieur aangepast!
Anders dan bij veel andere knaagdieren, zijn gerbils niet alleen maar nachtdieren. Zij hebben daarentegen een afwisselend slaap/waakpatroon, waardoor ze ook overdag leuk zijn om naar te kijken.
Gerbils zijn goed handtam te maken, maar het zijn geen knuffeldieren. Met een beetje geduld zullen ze uiteindelijk, als je een hand in de bak legt, daar uit zichzelf op gaan zitten. Ze achterna zitten om ze te pakken te krijgen is niet erg bevorderlijk voor het handtam maken. Pak een gerbil nooit op aan zijn staart! De staart is erg breekbaar en de huid van de staart kan dan 'afstropen'.
In het gerbilverblijf hoeven geen plastic speeltjes gelegd te worden. Ze hebben een enorme knaag- en graafdrang en zullen een plastic speeltje dus met gemak vermalen tot een soort confetti. Zonde van je geld dus.
Waar ze erg blij mee zijn, is een wc rolletje of een stuk van een eierdoos.
In de dierenwinkel is speciaal gerbilvoer verkrijgbaar. Dit is eventueel aan te vullen met wat ‘extraatjes’, zoals een stukje wortel (niet te vaak, want van teveel rauw voedsel kunnen ze diarree krijgen!), meelwormen of een krekel.
Verder is uiteraard vers water in een drinkflesje belangrijk.
Sociaal
Het zijn uitermate sociale dieren. In het wild leven gerbils in groepen bij elkaar, met één alfa-koppeltje die zorgt voor het nageslacht. Deze manier van samenleven zorgt dus op natuurlijke wijze dat inteelt voorkomen wordt.
Gerbils kunnen slecht alleen zijn, om die reden wordt altijd aangeraden om ze met twee te houden. Meer gerbils bij elkaar in één verblijf wordt afgeraden, gerbils zijn namelijk erg territoriaal en kunnen vechten tot de dood.
Bij meer dan 2 gerbils leidt dit vaak tot problemen in de rangorde en kunnen gevechten ontstaan die soms leiden tot de dood! In een verblijf kunnen gerbils immers niet vluchten.
Gedrag
Gerbils communiceren op verschillende manieren met elkaar. Het bekendst is wel het trommelen of roffelen wat ze met de achterpoten doen. Dit is heel karakteristiek voor gerbils. Ze doen dit om de andere gerbils te waarschuwen voor gevaar, of omdat ze seksueel opgewonden zijn.
Bij gevaar zullen de andere gerbils dan stokstijf rechtop gaan staan en de voorpootjes bij elkaar houden, alsof ze aan het bidden zijn. Bij seksuele opwinding zie je zo’n reactie niet bij de andere gerbils.
Als ze nieuwschierig zijn, staat een gerbil op dezelfde manier rechtop op de achterpootjes, maar zal dan meer een knikkende beweging met zijn kop maken en minder stokstijf staan als bij ‘dreigend gevaar’.
Gerbils begroeten elkaar door elkaar ‘een kusje te geven’, ze proeven hiermee elkaars speeksel en aan de smaak van het speeksel herkennen zij elkaar.
Gerbils hebben een geurklier op de buik zitten, waarmee ze langs voorwerpen kunnen strijken om hun geur af te geven. De gerbil die dominant is, heeft de grootste geurklier. Dit kun je duidelijk zien op de buik.